คำสอนจากพระธรรมปัญญาจารย์ บทที่ 2
“พระเจ้าเท่านั้นที่ทรงประทานความชื่นชมยินดีที่แท้จริง”
โดย ศจ.วิรัช เศรษฐโสภณกุล
ปัญญาจารย์ ได้ใช้ความพยายามที่สุดของความเป็นมนุษย์ เสาะแสวงหาคุณค่าของชีวิต และสันติสุขที่แท้จริง ไม่ว่าใช้ปัญญา ประสบการณ์ ความรู้ ความสามารถ คำตอบที่ได้ก็คือ อนิจจัง ในบทที่ 2 ก็เช่นเดียวกันที่ผู้เขียนได้ยืนยันว่า ท่านได้เพียรพยายามจนถึงที่สุดแล้วในการแสวงหาคำตอบของชีวิต คำตอบที่ยืนยันได้ก็คือ อนิจจัง แต่ขอบคุณพระเจ้าที่ท่านก็ได้พบความจริงของชีวิตอีกด้านหนึ่ง นั่นคือ สันติสุขในพระเจ้า
ข้อ 1-11 ชีวิตที่เต็มด้วยความสนุกสนาน ก็ยังคงเป็นความอนิจจัง
-แม้จะพยายามใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน หาความสุขอย่างเต็มที่
-แม้จะพยายามทุ่มเทกำลังเสาะหาสิ่งที่ให้ความสุขได้ ไม่ว่าบ้านเรือนที่ใหญ่โต สวนองุ่น สวนหย่อนใจ สระน้ำ ทาสชายหญิง ฝูงสัตว์ ทรัพย์สินเงินทอง และแม้กระทั้งนักร้องชายหญิง หรือเมียน้อยซึ่งเป็นที่ชอบใจของผู้ชาย
-แม้ความสำเร็จในหน้าที่การงาน ซึ่งเป็นรางวัลของชีวิต
ข้อสรุปของชีวิตมนุษย์ ก็คือ อนิจจัง
ข้อ 12-17 ชีวิตที่เต็มไปด้วยปัญญา ความเฉลียวฉลาด ก็ยังคงเป็นความอนิจจัง
-แม้เป็นความจริงว่า สติปัญญาวิเศษกว่าความเขลา ความสว่างดีกว่าความมืด
-แม้มีปัญญา มีความสำเร็จในหน้าที่การงาน ท้ายสุดทุกคนก็ต้องตายจากไป
ข้อสรุปของชีวิตมนุษย์ ก็คือ อนิจจัง
ข้อ 18-23 ชีวิตที่ทุ่มเท ตรากตรำทำงานหนัก ก็ยังคงเป็นความอนิจจัง
-แม้ได้ทุ่มเททำงานหนัก ในพระธรรมปัญญาจารย์จะใช้คำ ตรากตรำ ทำงาน ไม่ต่ำกว่า 34 ครั้ง แสดงให้เห็นถึง บทบาทหน้าที่ของมนุษย์ คือ การทำงาน
-แม้ประสบความสำเร็จอย่างดีในหน้าที่การงาน แต่มนุษย์ก็ไม่ได้ดำรงอยู่ตลอดไป ต้องมอบหน้าที่การงานนั้นต่อไปให้คนรุ่นใหม่
ข้อสรุปของชีวิตมนุษย์ ก็คือ ความอนิจจัง
ข้อ 24-26 ชีวิตในพระเจ้าเท่านั้น ที่นำมาซึ่งคุณค่าและสันติสุขที่แท้จริง
-พึ่งในพระเจ้า ดำเนินชีวิตด้วยสันติสุขของพระองค์
-พึ่งพระเจ้า ทำงานด้วยความสุขใจ ปัญญาและความรู้จากพระองค์
ข้อสรุปของชีวิตมนุษย์ ก็คือ มนุษย์ต้องมีพระเจ้า
